شیر گرفتن نوزاد
تاریخ انتشار : 17 دي 1395 ساعت 10:17:12 | تعداد بازدید: 1871
عشرت جهان دیده:
يكي ديگه از برنامه‌هايي كه در مورد كودكان شيرخوار مي‌بايست انجام بگيره،از شير گرفتن اونه و از اونجايي كه كودک وابستگي بسيار شديدي به شير مادر داره و برخلاف ميل و علاقه‌ي قلبي کودک،متأسفانه بايد اونو از شير بگيرن .
كه سن معمول كودک براي اين برنامه حساس،بين ۲ تا ۲/۵ سال است .(گاه چند ماه كمتر و يا چند ماه بيشتر خواهد بود) نكته‌ي مهمي كه بايد به اون توجه داشته باشين اينه كه هرچه زمان بيشتري بگذره،وابستگي و علاقه‌اش به شير مادر هم بيشتر مي‌شه چون شناخت كودک هم بيشتر مي‌شه و به راحتي نمي‌تونه از اون دل بكنه و مي‌تونيم بگيم كه براي كودک كار و سرگرمي خوبي خواهد بود كه مدتها در آغوش مادر و در حال شير خوردن باشه و احساس آرامش و امنيت كنه.
البته تصميم ندارم وارد بحث روانشناسي كودک بشم چرا كه در تخصص من نيست و يادآور مي‌شم كه «شير» از نوزادي تا پيري و كهنسالي براي بدن لازمه و بايد خورده بشه.
منظور من قطع شير مادر است كه در آيات قرآن نيز به مادران خطاب شده كه كودكان خود را تا ۳۰ ماه (ثلاثون) شير بدهند.بعضي از خانواده ها،شب به دست و پاي كودک حنا مي‌بندن صبح لباس زيبايي را به تن كودک كرده و برايش مقداري تنقلات از جمله چيزهايي كه زياد به اون علاقه داره، و چند تا تخم‌مرغ آب پز رنگ شده نيز به همراه يک اسباب‌بازي جذاب و سرگرم كننده، آماده مي‌كنن به طوري كه خودش مثلاً اونارو نديده باشه و مادر هم سينه‌هاي خودش رو با مَروِتَئر يا وَنـْگ و گازير، صبر تَهر، تلخ و سياه مي‌كنه و كودک را به همراه خود و چند نفر ديگر به يک مكان مذهبي مثلاً امامزاده مي‌بره و سوره‌اي از سوره‌هاي قرآن را قرائت مي‌كنند و آنقدر آنجا مي‌مونه كه ساعت شيرخوردن كودک برسه و كودک گرسنه بشه در اين موقع مادر،به جاي شير با دادن هدايا و تنقلاتي كه همراه آورده اونو سرگرم و فكر خوردن شيررااز سرش خارج مي‌كنه اما بالاخره ساعت سرگرمي كودک تموم مي‌شه و هيچ يک از اون تنقلات،جاي شير براي اون نمي‌گيره كودک براي خوردن شير به مادر فشار مياره كه در اين وقت به جاي شير خوش‌طعم هميشگي ،تلخي اونو احساس مي‌كنه هرچه كودک بزرگتر باشه عاقل‌تر هم خواهد بود و از مادرش مي‌خواد كه تلخي شير رو با شستن و پاک كردن از بين ببره.
البته اين مشكل اكثر مادران شيرده است كه نمي‌دونن چگونه مشكل روبرطرف كنن و هركس به سليقه خودش و با كمک تجربه ديگران از یک یاچندنوع ماده‌اي براي ماليدن به سينه و بي‌ميل كردن كودک براي خوردن شير،استفاده مي‌كنن ولي در هر حال مثل گذشتن از یک خان رستم مي‌مونه.
در اين ايام،مراقبت از كودک و رعايت نكاتي در تهيه غذاي جايگزين ،وظيفه ی مادر و اطرافيان اوست كه نذارن كودک دچار ضعف و بي‌حالي بشه و بايد به تغذيه اون توجه خاصي داشته باشن تا به مرور زمان،مسأله اعتياد و وابستگي به شير مادر فراموش بشه و به غذاهاي معمولي عادت كنه.
قديما،عقيده داشتن كه بحراني‌ترين دوره زندگي كودک همين دوره است كه بچه زياد بهانه‌گير مي‌شه و مي‌بايست مرتب اونودر آغوش بگيرن و امنيت کودک را تأمين كنن تا فكر نكنه كه مادر به عمد،چيزي رو كه خيلي به اون علاقه داشته ازش گرفته.
پيزي كِردَه(۱) يعني كودك مرتب بهانه شير مي‌گيره و گاه اونو لاغر و نحيف مي‌كنه و
البته تصميم ندارم وارد بحث روانشناسي كودک بشم چرا كه در تخصص من نيست و يادآور مي‌شم كه «شير» از نوزادي تا پيري و كهنسالي براي بدن لازمه و بايد خورده بشه.
منظور من قطع شير مادر است كه در آيات قرآن نيز به مادران خطاب شده كه كودكان خود را تا ۳۰ ماه (ثلاثون) شير بدهند.بعضي از خانواده ها،شب به دست و پاي كودک حنا مي‌بندن صبح لباس زيبايي را به تن كودک كرده و برايش مقداري تنقلات از جمله چيزهايي كه زياد به اون علاقه داره، و چند تا تخم‌مرغ آب پز رنگ شده نيز به همراه يک اسباب‌بازي جذاب و سرگرم كننده، آماده مي‌كنن به طوري كه خودش مثلاً اونارو نديده باشه و مادر هم سينه‌هاي خودش رو با مَروِتَئر يا وَنـْگ و گازير، صبر تَهر، تلخ و سياه مي‌كنه و كودک را به همراه خود و چند نفر ديگر به يک مكان مذهبي مثلاً امامزاده مي‌بره و سوره‌اي از سوره‌هاي قرآن را قرائت مي‌كنند و آنقدر آنجا مي‌مونه كه ساعت شيرخوردن كودک برسه و كودک گرسنه بشه در اين موقع مادر،به جاي شير با دادن هدايا و تنقلاتي كه همراه آورده اونو سرگرم و فكر خوردن شيررااز سرش خارج مي‌كنه اما بالاخره ساعت سرگرمي كودک تموم مي‌شه و هيچ يک از اون تنقلات،جاي شير براي اون نمي‌گيره كودک براي خوردن شير به مادر فشار مياره كه در اين وقت به جاي شير خوش‌طعم هميشگي ،تلخي اونو احساس مي‌كنه هرچه كودک بزرگتر باشه عاقل‌تر هم خواهد بود و از مادرش مي‌خواد كه تلخي شير رو با شستن و پاک كردن از بين ببره.
البته اين مشكل اكثر مادران شيرده است كه نمي‌دونن چگونه مشكل روبرطرف كنن و هركس به سليقه خودش و با كمک تجربه ديگران از یک یاچندنوع ماده‌اي براي ماليدن به سينه و بي‌ميل كردن كودک براي خوردن شير،استفاده مي‌كنن ولي در هر حال مثل گذشتن از یک خان رستم مي‌مونه.
در اين ايام،مراقبت از كودک و رعايت نكاتي در تهيه غذاي جايگزين ،وظيفه ی مادر و اطرافيان اوست كه نذارن كودک دچار ضعف و بي‌حالي بشه و بايد به تغذيه اون توجه خاصي داشته باشن تا به مرور زمان،مسأله اعتياد و وابستگي به شير مادر فراموش بشه و به غذاهاي معمولي عادت كنه.
قديما،عقيده داشتن كه بحراني‌ترين دوره زندگي كودک همين دوره است كه بچه زياد بهانه‌گير مي‌شه و مي‌بايست مرتب اونودر آغوش بگيرن و امنيت کودک را تأمين كنن تا فكر نكنه كه مادر به عمد،چيزي رو كه خيلي به اون علاقه داشته ازش گرفته.
پيزي كِردَه(۱) يعني كودك مرتب بهانه شير مي‌گيره و گاه اونو لاغر و نحيف مي‌كنه و
گِر اَگِـره (۲)سعي كنين بچه را در جاهاي شاد و شلوغ كه بچه‌هاي ديگه هم هستن،ببرين تا سرگرم بشه و كم‌كم شير مادر رو فراموش كنه.
۱-در حسرت چيزي يا كسي بودن كه علاقه شديدي به او يا آن شخص داشته باشي و در دسترس نباشد.
۲-گريه‌اي كه به راحتي نتوان کودک را ساكت كرد. – گريه‌اي كه با بهانه‌گيري همراه است.
[0 نظر]
