صمد(یعقوب) کامجو: در مورد اینکه عزاداری و سینه‌زنی سنتی لار و اینکه چگونه، کی، کجا، ودرچه زمانی پدید آمده است، نظرات گوناگونی مطرح است. نظر اول این است که قدمت آن به دورانی باز می‌گردد که مردم لارستان مذهب تشیع را انتخاب می‌کنند. 

. نظر دوم آن را به دوران اوایل صفویه مرتبط می‌داند؛ نظریه‌ی دیگری آن را محدود به دوران زندیه می‌شمارد. نظر آخر، این پدیده‌ی شگرف مذهبی، ملی و هنری را به دوران قاجار منسوب می‌دانند. به اذعان خیلی‌ها یکی از زیباترین و بی‌نظیرترین سینه‌زنی‌ها، می‌باشد. دردوران حکومت پهلوی اول به دلیل حضور علمای بزرگی چون حضرت آیت الله العظمی سید عبدالحسین لاری (ره) درلارستان و ترس از مردمان خداجو وعاشق اهل بیت، سینه‌زنی را درشهر لار ممنوع کرده بوده و مردم در سرداب منازل سینه می‌زدند و پیاده برای سینه‌زنی به گراش می‌رفتند وسحرگاه به لار برمی‌گشتند. در دوران محمدرضا شاه در ابتدا مشکلی با عزاداری نداشتند ولی هرچه به سال انقلاب اسلامی نزدیک‌تر می‌شد سخت‌گیری بیشتری صورت می‌گرفت، طوری که از اواخر دهه 1340 به بعد اجازه سه شب سینه‌زنی (شب هفتم به بعد) داده بودند؛ قبل از شب هفتم مردم در مساجد و حسینیه‌های محلات خود به عزاداری وسینه‌زنی می‌پرداختند. سه شبی که اجازه داده بودند سینه‌زنی همراه با نیروی انتظامی ومسائل امنیتی شدیدی به اجرا در می‌آمد. بعد از انقلاب اسلامی، سینه‌زنی وعزاداری در لارستان گسترش یافت. این سبک سینه‌زنی به ابتکار خود لاری‌ها به وجود آمده است؛ دلیل ادعای این مطلب علاوه بر اینکه بزرگان لاری نقل نموده‌اند. تا به حال در هیچ‌یک از شهرهای ایران یا در شهرهای عراق یا در کربلا درمشهد دیده نشده است. به جرأت می‌توان گفت که افراد غیر بومی که تا به حال به این سبک سینه نزده‌اند نمی‌توانند هماهنگ با بقیه افراد به سینه‌زنی بپردازند.همچنین نوحه‌خوان‌هایی که تجربه نوحه خواندن در سینه‌زنی سنتی ندارند مشکل است که بتوانند با ریتم مخصوص سینه‌زنی سنتی لاری نوحه بخوانند.«اقتباس از کتاب آیین عزاداری سنتی لارستان»