دارچَکُل

صفحه اصلی

مطالب عمومی

اشعار- واژه ها- ضرب المثل ها لاری

دارچَکُل

تاریخ انتشار : 19 آذر 1393 ساعت 20:55:52 | تعداد بازدید: 1246

صمد(یعقوب) کامجو: یکی از بازی‌های محلی و مرسوم لارستان کهن که ساده و جذاب می‌باشد دارچَکُل می‌باشد.
تعداد افراد: به صورت انفرادی دونفری یا تیمی
اهداف بازی: تربیتی: رقابت سالم. سرگرمی؛ احترام به قانون؛ نظم و انضباط؛ دوستی؛ حساب رسی
فنی: نشانه گیری؛ قدرت؛ هماهنگی
مکان بازی: در کوچه‌ها و فضا‌های باز
نحوه انتخاب بازیکنان: ابتدا بازیکنان مِرد می‌آورند و به دو دسته تقسیم می‌شوند (در مورد مِرد قبلاً توضیح داده شده است) دونفر هم به عنوان استاد می‌باشد.

نحوه بازی: سنگ نسبتاً بزرگی به عنوان ایستگاه در یک جا قرار می‌دهند. نفر اول یا تیم شروع کننده از پشت سنگ؛ چکل را به هوا پرتاب کرده و سعی می‌کند با دار به آن ضربه بزند بازیکن شروع کننده بازی مجاز است که دوبار به چکل ضربه بزند (اگر بار اول دار به چکل برخورد نکرد یکبار دیکر مجاز به ضربهزدن می‌باشد) بعد از ضربه و حرکت چکل نفرات تیم مقابل که روبه روی سنگ با فاصله‌های متفاوت ایستاده‌اند سعی می‌کنند ابتدا از روی هوا با پا ضربه به چکل بزنند و چکل را نزدیک به سنگ کنند و اما اگر نتوانستند با دست چکل را به طرف سنگ نشانهگیری می‌کنند. اگر به سنگ برخورد کرد طرف زننده ضربه سوخته (بازنده) می‌شود. اگر چکل به سنگ برخورد نکرد طرف شروع کننده با دارش فاصله چکل تا سنگ اندازه می‌گیرد. البته زمانی که چکل به طرف سنگ پرتاب می‌شود شروع کننده می‌تواند در هوا به با دار، چکل ضربه بزند و مانع از برخورد چکل به سنگ شود. تعداد فاصله هاهم قرار دادی است. همانطور تمام بازیکنان به نوبت به چکل ضربه می‌زنند و در آخر سر نیز استاد این کار ادامه می‌دهند.
چه موقع تیم بازنده وجای بازیکنان عوض می‌شود: ۱- اگر همه بازیکنان ضربه زدند و تیم مقابل بتوانند چگل به سنگ بزنند (همه بازیکنان سوخته شوند) ۲- زمانی که فاصله قرار دادی بین خودشان به حد نصاب برسد. خدا قوت